Zamanda yolculuk etmek herhalde herkesin hayali. Ancak hiç kimse bu hayalini gerçekleştiremedi, gerçekleştiremeyecek. Sadece kurgu bilim fantezisi olarak kalacak.

Ancak Amerikalı fizikçi Ronald Mallett için zamanda yolculuk hayatının takıntısı oldu. 70 yıl boyunca hep bu konuya kafa yordu. Konuyla ilgili bilimsel araştırmaları inceleyen, kendi geliştirdiği cihazlarla teorilerini test eden  bu biraz çılgın fizikçi, kağıt üstünde gerçekleşebilir görünen matematik formülleriyle sonuna kadar inatla çalıştı. Ancak bir türlü zamanda yolculuğu sağlayacak makineyi bulamadı.

Zamanda yolculuk onun çocukluk tutkusuydu. Televizyon tamircisi olan babası Boyd da onu teşvik etti. Babası 1955’te sadece 33 yaşında kalp krizinden öldü. Ronald Mallett bir yıl sonra hayatını değiştirecek bir kitapla tanıştı:  H. G. Wells’in “Zamanda yolculuğu” konu alan yapıtı.  Mallett hemen işe koyuldu. Eski televizyonların, radyoların ve bisiklet parçalarının yardımıyla kendi zamanda yolculuk makinesini icat etmek.

Elbette bir işe yaramadı. Ama bu başarısızlık Mallett’in cesaretini kırmadı.Albert Einstein’in çalışmalarını keşfetti. Mallett’ten neredeyse yarım yüzyıl önce Einstein devrimci bir teori ortaya atmıştı. Teoriye göre hız ve kitle çekim gücü zamanın akışını etkileyebilirdi. Örneğin, kara delik veya bir gezegen gibi bir uzay varlığının hızında ilerlenebilirse zaman daha yavaş akacaktı.

Ronald Mallett, Einstein’in bu teorisinden yola çıkarak kendine bir soru yöneltti: “Madem zaman bu kadar değişken, belki o zaman geçmişe dönmek de mümkün olabilir. 

Lazer ile çalışan yeni bir cihaz geliştirdi, ancak yine olmadı. Olamazdı zaten. Sonuç? Fizikçiler görüş birliği içinde günümüz teknolojileriyle zamanda yolculuğu mümkün kılacak bir makine yapmak mümkün olamayacağı sonucuna vardılar.